Rauw, keihard. Zonder ook maar na te denken, geven mensen commentaar op de taalfouten in de berichten die ik online plaats. Alsof online zichtbaar zijn als ondernemer nog niet spannend genoeg is, heb ik ook nog eens een handicap: ik heb dyslexie. Aanwezig zijn op social media, blogs schrijven en online reageren vind ik daarom extra spannend.

Inmiddels heb ik geleerd met de feedback om te gaan, vertel ik open over mijn dyslexie en laat ik mijn blogs door een professional redigeren (zo ook deze introductie). Maar dit keer vertel ik mijn verhaal eens zonder redactie. Precies zoals ik schrijf, zoals ik ben. Omdat het oké is om kwetsbaar te zijn online. En omdat ik wil laten zien dat dyslexie je echt niet hoeft te belemmeren in jouw dromen najagen en zichtbaar zijn. Komt-ie:

Puur naakt!

Het Laatste jaar heb ik heel veel gesproken met Joke Böing over feedback en circel van  invloed. Joke Boïng heeft mij bewest gemaakt om te kijken naar mijn eigen circel van invloed. Door deze gesprekken ben ik nog meer mij zelf gaan ontarmen en ben ik zelf de computer ingekropen om deze blog te gaan schrijven.

Sommige mensen weten het. Ik maak hier en daar wel is een spellingsfout. Natuurlijk is dat niet altijd goed, of leuk ik ben wie ik ben.

Het valt juist op dat mensen gelijk vanuit gaan dat mensen alles kunnen qua schrijven, spelling etc. Mensen vergeten soms dat mensen ook een handicap hebben in het leven. Ik ben momenteel steeds meer zichtbaarder geworden op socialis. (Intagram, linkdin, Clubhouse) 

Het is voor mij soms best lastig om online tekst te schrijven en te plaatsen. Daarvoor heb ik ook hulp professionele hulp erbij gezocht om mijn blogs te verbeteren / perfectioneren rondom taalgebied en verhaal. Ik ben echt Super blij met Jessica Kelder

Mensen zijn soms zo hard en zeggen dat weetje toch wel! Dan denk ik vaak NEEEEEEEE dat weet ik niet ! want ik heb dyslexie.

Mensen vragen niets, gelijk raw hard binnen komen, als een school juf / meester even feedback geven, gevraagd of ongevraagd vroeger werd ik boos en nu bedank ik iedereen ervoor. Momenteel heb ik de kracht gevonden, om deze mensen te bedanken voor de attentie van de taal foutjes.  Zodra ik dat doe, zijn mensen gelijk in shock! en komen direct met sorry, ik wist het niet dat je dislexie hebt. “Ik bedoelde het niet zo”  Ik zeg het tegenwoordig, misschien even goed nadenken hoe je iets brengt of zegt. ipv zo hard en ongevraagd je mening uiten.

Ik en mijn dyslexie omarmen elkaar. Ik ben wie ik ben, doe mij best. Ik zal mijn zwakste onzekerheid zichtbaar laten zien soms.  Ja ben er mega trots op, en het is mega angstig, want wie gaat nu een persoon volgen die hier en daar een spelfout maakt.

Juist wel, Want het gaat om het verhaal of boodschap die ik in deze wereld te delen heb. Het gaat om de mensen…  Wie is die mens

Juist wel, Want het gaat om het verhaal of boodschap die ik in deze wereld te delen heb. Het gaat om de mensen…  Wie is die mens, Wat beweegt de mens.  Ik coach mensen in de zorg, om naar de mensen te kijken, luisteren en horen wat zij te zeggen hebben en daar de zorg te organiseren, dat er echt doelen behaald worden vanuit de mensen met een zorgvraag ipv de verpleegkundige of arts heeft een doel op een ziektebeeld of aandoening et leven gaat erom wat is zinvol, zingeving van die persoon!

ik heb mezelf afgeleerd, om niet te oordelen maar juist nog nieuwsgierige te zijn want ik heb een handicap in schriftelijke taal en bij grote spanning stotter ik soms jah, en ik deel dat graag juist.  I know now, nobody is perfect, en ik ben een man… 

Want mannen laten veel te weinig zien wat hem of zijn zwakte / handicap is. 

Door Jonathan Bouter en zijn verhaal ben ik het gaan doen… delen / zichtbaarheid van eigen beperking is de kracht van succes !