Als we praten over leiderschap in de zorg, dan is verbinden het toverwoord. Het verbinden van verschillende perspectieven, motivaties, problemen en werkwijzen. Waarom doen we wat we doen? Hoe pakken we iets op? Hoe kunnen we een probleem vanuit verschillende invalshoeken bekijken? Maar het belangrijkste vergeten we daarbij misschien nog wel: de verbinding met jezelf. Want echt leiderschap? Dat begint bij jezelf.
Invloed en eigenaarschap
Tijdens ons werk in de zorg staan we altijd aan. We hebben oog voor wat er om ons heen gebeurt en zien en horen verschillende signalen. Soms doen we wat met de signalen, soms niet, maar we merken ze wel op.
Wie leiderschap toont, gaat met die signalen of problemen aan de slag en verbindt daarbij verschillende invalshoeken. Natuurlijke leiders kunnen niet anders. Zij moeten wat met die signalen, maar hebben daarbij wel het risico om te veel op hun bordje te nemen. Om zich eigenaar te voelen van al die problemen. En om hun invloed te overschatten.
Voor echt leiderschap, moet je daarom ook kijken naar eigenaarschap en invloed. Het is belangrijk om je te realiseren dat je nooit eigenaar kunt worden over andermans problemen. Natuurlijk denk je mee en werk je vanuit de wens om je collega te helpen of je cliënt betere zorg op maat te kunnen bieden. Maar je kunt niet altijd alles oplossen voor een ander, het probleem overnemen en overal invloed op hebben.
Leiderschap is verbinding met jezelf
Leiderschap betekent dan ook niet dat je altijd alles kunt oplossen. Leiderschap is in verbinding met jezelf kijken naar waar je wel invloed op hebt. Hiervoor moet je ook goed snappen welke invloed dingen op jou hebben. En juist die verbinding met onszelf wordt vaak overgeslagen.
Laat het me verder uitleggen aan de hand van mijn persoonlijke ontwikkeling van leiderschap. Daarvoor heb ik ook moeten kijken naar wie ik ben. Met behulp van een coach heb ik inzichten gekregen in mijn eigen gedrag, waarbij ik erachter kwam dat er soms oud zeer achter mijn reacties en gedrag zat. Pijn waardoor ik mijn leiderschap verkeerd ging gebruiken. Verbinding maken met mezelf bleek dé manier om mijn ervaringen om te zetten in beter leiderschap.
Van kwetsbaarheid naar kracht
Mijn pijn zat in mijn schooltijd. In mijn jeugd heb ik het nodige meegemaakt en best wat school gemist. Die pijn zorgde ervoor dat ik me in bepaalde situaties liet leiden door de emoties van toen. Iets wat ik lange tijd niet doorhad, maar waardoor ik wel stampvoetend als een kind (“ik moet en ik wil!”) dingen voor elkaar probeerde te krijgen. In wandelgesprekken met een coach heb ik laag voor laag afgepeld wat daaronder zat. Zo kwam ik erachter wat er achter mijn gedrag zat en kwam ik bij de kern van het probleem.
Van die kwetsbaarheid heb ik nu een krachtbron gemaakt. Ik ben me bewust geworden van die pijn en herken het zodra dat kind in mij naar boven komt. Die moet dan gewoon even op een stoel gaan zitten en luisteren naar de volwassene in mij. Samen komen die twee er altijd uit.
De ‘ik’ in leiderschap
Verbinding met jezelf staat dus aan de basis van leiderschap. Jezelf kennen, weten waar je staat, waar je bent. Pas als ik met mijn innerlijke ik verbonden ben, kan ik met anderen verbinden, zien waar mijn invloed en eigenaarschap ophoudt, zien wat bij mij en wat bij de ander hoort en op de juiste manier aanwezig zijn. Dat maakt het werk veel lichter en minder zwaar. En met beter resultaat!
Ik gun iedereen een coach of mentor op de werkvloer die onafhankelijk is van je team, teamleiders of managers. Die jou als persoon kan helpen om dichter bij jezelf te blijven, hoe lastig dat ook is, en vanuit verbinding met jezelf en met passie je werk te doen. Daar begint leiderschap. De rest komt vanzelf.
created with